Mi son Toni Sfriso,
li amici i lo sa,
son un poro poetasso,
e un po' malcaga'.
Ne' alto ne' basso,
ne' largo ne' streto,
ne' bon ne' catio,
e un po' buteleto,
Forse un po' de presunsion
me da' da pensar
de riussir in quel che gli altri
no I' riesse a far.
Accetto le sfide,
stimo i piu' forti,
me piase le bestie
e le fighe foreste.
Senti' brava gente...
v'e' mai capita'
de partir tanto forte
par dopo cascar ?!
V'e mai capita'
de sentirve el piu' grande,
e davanti a na' gnocca
impenir le mudande !?
E poh,
con la stagion che sta' par arrivar,
me se sento zsa' imbriago,
me vien da star mal !
Ahhhhh,
maledeta primavera disea la canson,
sti culi e ste tete
le me da distrasion!
Me guardo un po' atorno,
la mente e' confusa,
che i sia i me spermeti
che se da' sula musa?
E alora butei,
semo tutti combattenti,
ma parlemose ciaro,
semo antiviolenti.
El nostro lottar,
l' e' zsa destina',
a far na' ciavada e
a lassarse un po' andar.
E quei mia d'accordo,
lassemoli
affilemo le armi e
n' demo a gussar!
Toni Sfriso
n' demo a gussar!
Toni Sfriso
Nessun commento:
Posta un commento